Tanımadığım güzel yürekli insanlara ithafen…
Buğulu camda belli belirsiz bir sima,
Yüzü bana dönük ama değil aşina,
İstemsizce sallanırken birden eller,
Neler diyeceğini hiç bilmez diller.
Karşılık geldi, hiç beklemezken birden,
Sima tanıdık olmasa da his gönülden,
Dil varsın bilmesin neler diyeceğini,
Başladı bir muhabbet sessiz ve derinden.
Ümit var gözünün içinde heyecandan,
Tasası da yok yüzünde geçen zamandan,
Hasbihal ettik, bakıştık ordan burdan,
Dedi, vuslat var, gidenler var buradan.
Giden üç kişiymiş, kalanı o da bilmez,
Gönülleri mahzun, gözyaşları hiç dinmez,
Kimi mutluluktan, kimisi de vedadan,
Giden mi mutlu, kalan mı, kimseler bilmez.
Muhabbet yüzlü dostum var en sağlamından,
Dillerde dualar, vedalaştık akşamdan,
Sözleştik yarına, ki, nasip Yaradan’dan,
Ne de çabuk geçti bu muhabbet zamandan…
İsa DAĞ
19.01.2018, Silivri
