Mehmet Fakı Ağabey
Bir yiğidin adıydı Mehmet Fakı,
Hayatı hep misafir olarak yaşadı,
Dünyaya dair olmadı hiç hesabı,
Hizmet için terk etti rahatı.
Sahabe görmek isteyen ona baksın,
Nasıl yaşanması gerektiğini anlasın,
Boşa geçirdiği hayatlarına yansın,
Hele önce onu bir tanısın.
Sudan’da beş sene belki sıcaklık 50 derece,
Hicret ettin kendi isteğinle,
Bu yaştan sonra daha nasip olmaz belki de
Dedin hicretsiz göçmeyeyim ötelere.
Oysa hayatın hep hizmet idi,
Ailesi yollarını gözlerdi,
Sende ki ancak hizmetin derdi,
Ondan gayrısını da bilmedi.
Çehresinde tebessüm eksik olmazdı,
Kimsenin kalbini kırmazdı,
Anlatmaz çok, genelde yaşardı,
Bu dünya bir Mehmet Fakı tanıdı.
Cenazende bulunamadık ağabeyim
Ama ilk fırsatta kabrine geleceğim,
Sana gözyaşlarımı dökeceğim,
Belki öyle hasretimi gidereceğim.
Öyle bir hayat nasip olur mu bize de,
Her şeyi bırakabilir miyiz geride,
Kitlenebilir miyiz gaye-i hayalimize
Hizmette olabilir miyiz son nefesimizde…
