Nazmi Yıldırım…
Alnı ak, yıllarca gururla ülkesine hizmet etmiş babayiğit bir Anadolu insanı.
50 yaşındaydı.Cadı avı onu da yakalamıştı.672 sayılı hukuksuz KHK ile canından çok sevdiği öğretmenlik mesleğinden uzaklaştırıldı.
Tek suçu yasal bir banka olan Bank Asya’ya para yatırmaktı.Sırf bu yüzden aylarca hapis yattı.Tahliyesinden sonra evini geçindirmek için çalışmak zorundaydı.Zira ocağını tüttürmek evine ekmek götürmeliydi.
Yılların sevilen öğretmeni “Rızkı veren Allah’tır” diyerek bir ekmek fırınında ekmek dağıtmaya başladı.Rızkı veren Hüda idi kimseye minnet eylemezdi.
Nazmi Hoca her zamanki gibi ekmek dağıtmak için yola çıkmıştı.Her dağıtıma çıkışında, yüreğinde ve zihninde bir gün okuluna , öğrencilerine, kendi öz evlatlarından ayırmadığı yavrularına döneceği günün özlemi ve düşüncesi vardı.Ama olmadı.
Yıldırım’ın kullandığı ekmek aracı Afyonkarahisar’ın Sülümenli beldesinde hemzemin geçitte bir yük treniyle çarpıştı.Araç trenin önünde 500 metre sürüklendi.Nazım Hoca olay yerinde hayata gözlerini yumdu.
Bir hesap daha ahirete kaldı.
