Elif

Elif sana diyorum,kül oldu mısralarım
Son zaman yangınında eridi hepsi harf harf
Şiir yazamam belki ,kelime sıralarım
Bu isyan konçertosu hüznüme olur mu zarf
Gözyaşların ıslatsın yağmur gibi zemini
Elif daima kokla düşsel bir yasemini
Yasemin dediklerim belki yârin sureti
belki evlat kokusu,belki mavi Asuman
belki birden alınan eve dönüş bileti
belki de düşlediğin ebemkuşağı ümran
Ümit diyorum Elif ,ümit sana mücevher
Yakın diyorum Elif, yakın artık son seher

Söyleme kimselere Elif nedir aguvaz
Sır saklamak hasreti kucaklamak gibidir
Eylülde ağlayana neden diye sorulmaz
Bu derde ağlamamak yaşamamak gibidir
Kafiyeyi heceyi sezmez mi ki kalemim
Elif senin hicranın benim de bir elemim
Gece hummalarında hayalinle avunmak
savaş açmak gibidir bu düzensiz düzene
Şeref madalyasıdır gözlerini savunmak
Kahır okurken dilim Elif seni üzene
Fazla söz dinleyeni yorar bilirim Elif
Bu nazmı yazmamayı zarar bilirim Elif

Ben susayım sen uyu yıldız kokla düşünde
Aydınlık bayram yapsın senin her gülüşünde

Hep aydın kal Elif

Farzımuhal