Ne mutlu sana Türkiye bir kelime buldun ve takıverdin bizlere. Her birimiz bir gecenin sabahına terörist olarak uyandık.
Öğretmendik, kalem tutardı sadece ellerimiz
terörist olduk
İş adamıydık, kazancımızı yoksullarla paylaşmaktan zevk alıyorduk. Hiç tanımadığımız görmediğimiz sizin çocuklarınız daha rahat olsunlar diye yurtlar pansiyonlar açıyor, yılda bir kez et göremeyenler et yesinler diye kurban bağışlıyor burslar veriyorduk ve ödül olarak da hepimiz bir gece de terörist olduk…
Ev hanımıydık yemekler yapıyor kermesler düzenliyor burs çıkarıyorduk bir sabah uyandık ki sattığımız bilezikler yerine ellerimizde kelepçeler art arda şaki gibi hapislere giriyorduk
Çünkü bizler bir gecede terörist olduk…
Biz toplumun farklı katmanlarında her zaman hepinizin sevdiği hepinizin alkışladığı kişilerdik ama bir gece bir iftira bir kumpas ile hepimiz hep beraber terörist olduk.
Öldük duymadınız
Öldürüldük görmediniz
Kovulduk, aç kaldık günlerce evimizde aş kaynamadı şikayet etmedik.
Nasibimiz kalmadı buralarda bari başka diyarlara gidelim dedik. İzin vermediniz. Kapılar kapalı, kapılar sürmeli dediniz. Ölüyoruz öldürüyoruz yapmayın etmeyin Allah aşkına dedik ama siz bize terörist dediniz.
Denizlere nehirlere vurduk kendimizi.
Botlarımız kayıklarımız alabora oldu.
Cesetlerimiz kuru yapraklar gibi kıyılara vurdu. Ferudunlarımız, Haticelerimiz, Aslıllarımız , Selimlerimiz gözlerinizin önünde boğuldu. Bazılarımıza bir metre toprağı dahi çok gördünüz. Bir adada mezarlarımız ve hüzünlü hüzünlü size bakıyoruz. Görmediniz duymadınız.
Nasıl bir uyku içindeydiniz bilmiyorum
Nasıl bir sihir ile gözleriniz görmek kulaklarınız duymak istemiyordu. Canı tak etti bazılarınızın olanlara ama diliniz ebkem diliniz suskun diliniz kekeme kalıverdi bir kelime edemediniz.
Bizler terörist bizler vebalı bizler yok olması gereken ur olmuştuk sizler için.
Soruyorum şimdi ne kazandınız.
Ve soruyorum yeniden…
Biz size ne yaptık?
Gökhan Bozkuş
