Küçük bedenimde büyük acılar var
Kırıklarım sarıldı ama ruhum yaralı
En muttlu günümüz, açık görüş var
Duvarlar arasında adımlarımız sıralı
İsimler okundu bir bir mazgaldan
Bekleyiş yerini kaygı sardı bir an
Müdür çağırırmış acı haber olunca
Nasıl dayanır babam halimizi duyunca
Hücren soğukmu, canım babam
Sen bana annemin emanetisin
Ellerini hiç bir zaman bırakamam
Dua ediyorum tahliyen yetişsin
Gökyüzüne hasreti dinecekti bu gün
Saçıma dokununca bitecekti sürgün
Beni kucağında avutacaktı babam
Esareti son bulacaktı işte o an
Gelemedik Baba, yollar acımasız
Eman vermedi, Egenin suları gibi
Çığlıklarımıza insanlık duyarsız
Taş yumuşak kalpler kaya gibi
Uçup gitti annem melek kanatlarla
Bana seni emanet bıraktı, baba
Onu hep analım “Yasin”ler, “Fatiha”larla
Sığınağım nefesin, ruhuma bad-ı saba
(Lütfü DALGA ve Ailesine ithafen. Onu çok seven bir kardeşi)
02.10.2019 Kauka
@AtolyesiDuygu
