Minicin yüreğin
Nasıl taşıyacaktı ki
Bu zulmün ağırlığını
Taşıyamadı be çocuk!
Zeytin karası gözlerinle,
Bakışlarındaki hüzünle,
Yüreğimizi dağladın…
Ah be çocuk!
Bahar geldiğinde;
Kırlarda koşacaktın,
Uçurtmalar uçuracaktın,
Olamadı be çocuk!
Hasretle babana sarılıp;
Özlem giderecektin,
Kokusunu içine çekip;
Hayata tutunacaktın…
İzin vermediler be çocuk!
El uzatıp zindana;
Çıkaramadık babanı,
Getiremedik sana…
Affet bizi çocuk…
Senin yerin hastane odaları değil,
Parklar, bahçeler olmalıydı,
Oyun arkadaşların cihazlar değil,
Parktaki arkadaşların olmalıydı…
Müsade etmediler be çocuk!
Gittiğin yerde oyun arkadaşların,
O kadar çok ki…
Feridun, Betül Seda, Naime ve diğerleri…
Feridun elinde çiçeklerle
Karşılar seni…
Hepiniz hayatlarınızın baharındayken
Veda etmek zorunda kaldınız
Bu yalan dünyaya…
Ve sevdiklerinize….
Sel oldu göz yaşları,
Hıçkırıklar boğazlarda düğümlendi,
Hafızalarda son bakışın kaldı…
Gidişinle hüzne gark olduk be çocuk…
Büşra Nehir
Kara Efe Ahmet Burhan Ataç’a ithafen yazılmıştır
